Mijn naam is Devanand Rambharose (Ayurvedisch Massage & Pancha Karma Therapist / Yoga docent). De komende tijd schrijf ik één keer per maand een blog waarin ik telkens een ander vers uit de Bhagavad Gita vertaal en toelicht. Op die manier probeer ik een brug te slaan tussen de kennis uit het antieke India en onze moderne maatschappij.

Vandaag wil ik het belang van het nemen van een zuiver besluit onder de aandacht brengen. Ik heb besloten om dit onderwerp bespreekbaar te maken omdat ik denk dat met name leerkrachten, leerlingen en ouders hiermee geholpen zijn.

Laten we beginnen met het bestuderen van vers 35 van hoofdstuk 3 van de Bhagavad Gita.

BG 3.35:         श्रेयान्स्वधर्मो विगुण: परधर्मात्स्वनुष्ठितात् |

स्वधर्मे निधनं श्रेय: परधर्मो भयावह: ||

śreyān sva-dharmo viguṇaḥ para-dharmāt svanuṣṭhitāt

sva-dharme nidhanaḿ śreyaḥ para-dharmo bhayāvahaḥ

Het is veel beter om je eigen plicht te vervullen, hoe gebrekkig ook, dan de plicht van een ander foutloos te doen. Wanneer je tijdens het vervullen van je eigen plicht ten onder gaat, is dat beter dan de plicht van iemand anders te vervullen, want het pad van een ander volgen is gevaarlijk.

Om dit vers beter te kunnen begrijpen moeten we teruggaan naar vers 5 en proberen te begrijpen hoe iemand door zijn/haar Gunas ( karakteristieke natuurlijke eigenschappen) dwangmatig handelt.

BG 3.5:

न हि कश्चित्क्षणमपि जातु तिष्ठत्यकर्मकृत्

|                                                                                      कार्यते ह्यवश: कर्म सर्व: प्रकृतिजैर्गुणै: ||                                                                                                       Iedereen wordt machteloos gedwongen te handelen volgens de eigenschappen die hij gekregen heeft van de hoedanigheden van de materiële natuur; daarom kan niemand zelfs maar voor een moment ophouden iets te doen.

Ik zal vers 35 met een verhaal proberen uit te leggen. Er was eens een zeer tallentvolle jonge dame die alles kon bereiken wat ze maar wenste. Het enige wat ze hoefde te doen was een doel uit te zoeken en zich erop te concenteren. Zo besloot ze op een dag om te gaan schilderen. Ze ging voor een witte canvasdoek staan en begon met schilderen. Elke slag met haar penseel was perfecter dan de vorige, langzaam en gracieus schilderde ze een vlekkeloos meesterwerk. Toen ze uiteindelijk klaar was met het schilderen, keek ze trots naar haar werk en glimlachte. Haar innerlijke zei tegen haar dat ze een gave had, een begaafde artiest was en dit besefte ze ook. Dit besef voelde ze in elk vezel van haar lichaam. Maar binnen zeer korte tijd nadat ze klaar was met schilderen, werd ze heel erg zenuwachtig. Ze begon zich af te vragen of zij niet haar tijd verkwiste met het heen en weer bewegen van een schilderspenceel op een stuk canvas. Het besef dat ze de gave had om alles te bereiken wat ze maar wilde, liet haar niet meer los en zij raakte in paniek en in de war. Ze dacht bij zichzelf “Oh mijn god”. Er is nog zoveel in de wereld te zien en te doen- Zoveel mogelijkheden! Zo veel mensen doen zoveel dingen. Iedereen boekt vooruitgang in hun leven en zijn extreem succesvol. Ik ben de enige die achterblijft, Iedereen zal veel verder komen dan ik. Ik doe niets waardevols zoals zij het doen. Ik zal in het leven achterblijven als ik ook niet doe wat zij allemaal doen. Ik zal een outcast worden, de boot missen. Zo creerde zij haar eigen spook.

Door de angstige gedachte om de boot te missen, schrok ze zodanig dat haar hele lichaam oncontroleerbaar begon te beven. Bevangen en beneveld door vrees nam ze een besluit om iets van haar leven te maken. Ze was zodanig in de war dat ze haar schilderkunst als verkwisting van haar leven zag. Ze keek nog een laatste keer naar haar meesterwerk, trok de deur achter zich dicht en verdween in de schemering. Ze luisterde niet naar haar innerlijke stem, die haar iets probeerde duidelijk te maken. Dit kon ze niet meer omdat ze bezig was met het nemen van een belanrijke beslissing in haar leven. Van de ontelbare mogelijkheden in de wereld moest ze een doel voor haar zelf uitkiezen. Ze begon zich af te vragen: Zal ik medicijnen of architecteur gaan studeren? Les geven aan kinderen of een baan zoeken? Zij was in een verschrikkelijke dilemma en kon geen enkele besluit meer nemen.

Zo verstreken 25 jaren en de jongedame, die nu veel ouder was, realiseerde zich dat ze 25 jaren van haar leven had vergooit, zonder iets te bereiken, iets nuttigs te doen. Ze stortte in en begon nu onophoudelijk te huilen. Ze bestefte dat ze in de loop der jaren zo gecharmeerd was geraakt door van alles wat ze kon doen- de eindeloze reeks van mogelijkheden-, en desondanks had ze niks meningsvol kunnen doen.                                                                                                                                                                     

Eindelijk was het tot haar doorgedrongen dat het leven draait om het nemen van een bewuste beslissing- een beslissing om iets te doen, iets wat energie geeft. En niet om de eindeloze mogelijkheden in het leven. In het leven is immers van alles mogelijk.

Beste mensen, we moeten beseffen dat de vrees om de boot te missen de kop opsteekt wanneer we onszelf met anderen beginnen te vergelijken. En als we overmand worden door vrees dan beginnen we ons onzeker, onbekwaam en ontevreden te voelen. In deze toestand zijn we niet meer in staat om onze dankbaarheid te tonen, hebben we een valse perceptie dat we in het leven achtergeraken. Uit vrees om de boot te missen, beginnen we met alles in te stemmen ongeacht of we in staat zijn om het te doen of niet. De enige reden dat we dit doen is om bij de groep te horen. We worden gedreven door de vrees om uit de groep te geraken en al onze besluiten dienen maar een doel en dat is “ in de groep te blijven”. We zijn dan ook bereid om alles wat we zien te doen zonder onszelf de volgende 2 belangrijke vragen te stellen: Is dit mijn pad of doel? Is dit wat ik met hart en ziel wil doen? In ons drang om bij de groep te horen vergeten we dat in het midden van een menigte, het ons eigen uniekheid, vaardigheden, kennis en talent is, die ons van de massa onderscheidt en ervoor zorgt dat iedereen aandacht voor ons heeft. Erkenning en waardering van onze eigen vaardigheden, talent en kennis zal een keer komen.

Ieder mens op aarde doet zijn eigen ding. En wanneer al deze mensen hun eigen dingen doen, moeten we dan niet ook onze eigen dingen doen? Is het niet onze taak, onze eigen verantwoordelijkheid om onze bewustwording te verhogen en meer vaardigheden, kennis te ontwikkelen en onze eigen natuurlijke talenten te ontdekken? Is het niet aan ons om onze eigen pad te kiezen en te volgen? Vergeet wat anderen doen en besef dat je uniek bent, bepaal jouw eigen uniekheid, stel jouw eigen unieke regels en zorg ervoor dat je opvalt tussen de mensen. Want dit is de enige manier om de ANGST de boot te missen te overwinnen.

Ik hoop dat mijn blog u zal helpen bij het nemen van een bewuste en weloverwogen besluit.

Stichting YogaShishya